Γιατί να μην μπορώ
να αναγνωρίσω αυτόν τον τόπο,
που κάποτε ήξερα τόσο καλά.
Σωρός από σκουπίδια
έχει καλύψει κάθε δρόμο
τενεκεδάκια στην ακρογιαλιά.
Όσο κι αν θέλω εγώ
όσες προσπάθειες κι αν κάνω
όλοι πια γύρω μου αδιαφορούν.
Μες στις χωματερές
έχουν πετάξει αναμνήσεις
και έπαψαν τα πάντα να εκτιμούν.
Ίσως να φταίω εγώ.
Μα θα φταις λίγο κι εσύ.
Ο κόσμος πάντα θα εξαρτάται
κι από τους δυο μας.
Αν όμως διώξουμε μαζί
ό,τι σκοτώνει αυτή τη γη
πραγματοποιούμε έτσι απλά
το όνειρό μας.
Για πήγε μια βόλτα
σε ένα από τα νησιά μας
τα μάτια σου δεν ξέρεις τι θα δουν.
Αχ θάλασσα μου πες μου
πως σε έχουν καταντήσει
αυτοί που έπαψαν να σ’αγαπούν.
Αναρτήθηκε από τον Βαγγέλη Α.